Νύκτα θεών γενέτειραν αείσομαι ηδέ και ανδρών
κλύθι μάκαιρα θεά κυαναυγής αστεροφεγγής
ησυχίηι χαίρουσα και ηρεμίηι πολυύπνωι
ευφροσύνη τερπνή φιλοπάννυχε μήτερ ονείρων
ληθομέριμν' αγανή τε πόνων ανάπαυσιν έχουσα
υπνοδότειρα φίλη πάντων ελάσιππε νυχαυγής
ημιτελής χθονία ηδ' ουρανία πάλιν αυτή
εγκυκλία παίκτειρα διώγμασιν ηεροφοίτοις
η φάος εκπέμπεις υπό νέρτερα και πάλι φεύγεις
εις Αίδην δεινή γαρ ανάγκη πάντα κρατύνει
νυν σε μάκαιρα καλώ πολυόλβιε πάσι ποθεινή
ευάντητε κλύουσα ικετηρίδα φωνήν
έλθοις ευμενέουσα φόβους δ' απόπεμπε νυχαυγείς
Την Νύκτα γένεση των πάντων επικαλουμε,
εισάκουσε, μακαρία θεά, μελανόστιλπνη, αστρόφεγγη,
που χαίρεσαι στην ησυχία και στην πολύυπνη ηρεμία,
ω ευφροσύνη, τερπνή, φιλάγρυπνη, μητέρα των ονείρων,
λυσιμέριμνη και πράα, που κρατάς την ανάπαυση των πόνων,
υπνοδότρια, φίλη όλων, ιππεύτρια, νυχτόφεγγη,
ημιτελής, εσύ και γήινη και ουράνια,
περιοδική, παίχτρια με τ’ αεροπλάνητα θηράματα,
που εκπέμπεις φως στα βάθη και πάλι αποσύρεσαι
στον Άδη. Διότι η φοβερή ανάγκη κυβερνά τα πάντα.
Τώρα εσέ, μακαρία, παρακαλώ, πανόλβια, ποθητή σ’ όλους,
ευπρόσιτη, ακούγοντας την ικετευτική φωνή
έλα ευμενής κι απόδιωχνε τους φόβους τους νυχτοφανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου